Geen producten in de winkelwagen.
Ooggetuigenverhaal: Clasien Schreurs
Toen de oorlog begon, was Clasien Schreurs bijna zes jaar oud. Haar familie was kort daarvoor van Rotterdam naar Vlissingen verhuisd, waar haar vader als ijzerwerker bij de Schelde ging werken. Ze woonden in de Callenfelsstraat, in een van de huizen die bekendstonden als de ‘duiventil’, vlakbij de werf. Het gezin beleefde talloze bombardementen en leerde al snel dat niets écht veilig was. Bij ieder luchtalarm vluchtten ze naar de zolder, in de overtuiging dat ze daar beter beschermd waren tegen instortend puin. “Mijn vader stond dan bij het zolderraam en keek naar de overvliegende vliegtuigen. Zijn benen trilden helemaal, dat is iets dat ik nooit ben vergeten.”
Op een dag, tijdens zwemles in Souburg, zagen Clasien en haar moeder een grote rookwolk boven Vlissingen. Een neef bracht het nieuws dat een van de huizen van de ‘duiventil’ was geraakt. Gelukkig bleek het niet hun huis te zijn, maar in het getroffen huis vielen zes doden.
Het leven gaat door, ondanks alles
Hoewel de oorlog altijd dichtbij was, probeerde Clasien als kind door te gaan met haar leven. Ze speelde buiten en herinnert zich een bezoek aan de slager, terwijl boven haar luchtgevechten woedden. Het wemelde van Duitse soldaten in de stad, en Clasien en haar leeftijdsgenoten vonden het geluid van hun laarzen indrukwekkend. Ze maakten ijzertjes onder hun eigen schoenen om hetzelfde geluid na te bootsen.
Strijd en littekens
In oktober 1944 veranderde de oorlog in Vlissingen ingrijpend. Clasien zag hoe geallieerde vliegtuigen de dijken bombardeerden. “De lucht zag gewoon zwart van de vliegtuigen.” Een maand later, op 1 november, landden geallieerde troepen op het strand. Vanuit hun huis zag de familie de granaten inslaan. “Je denkt dat je veilig bent in je eigen huis, maar dat ben je niet.”
Tijdens de gevechten moest de familie vluchten naar het kantoor van de Schelde, het begin van een angstige tocht door de stad. Bij het oude postkantoor zag Clasien een plein vol dode Duitse soldaten, een beeld dat haar altijd is bijgebleven. Uiteindelijk vonden ze drie dagen onderdak in het oude Arsenaal, waar zelfs een poging om voedsel te halen fataal bleek. “Zijn vrouw, die hoor ik nog,” herinnert Clasien zich emotioneel.
Na de oorlog was Clasien lichamelijk uitgeput en woog nog maar 27 kilo. Ze werd naar Zwitserland gestuurd om aan te sterken, maar de oorlog liet diepe littekens na. Decennia later brachten vliegtuigen tijdens de Havendagen in Rotterdam alle herinneringen terug. “Ik heb denk ik toch een onverwerkt trauma,” vertelt Clasien. Zelfs nu raakt haar verhaal haar diep.
Clasien Schreurs
Bekijk hieronder het verhaal van Clasien Schreurs, een meisje uit Vlissingen dat opgroeide in de vuurlinie van de Tweede Wereldoorlog. Terwijl de stad gebukt ging onder bombardementen en gevechten, probeerde Clasien haar kindertijd te bewaren te midden van gevaar. Haar herinneringen aan angst, moed en overleven bieden een indringend beeld van hoe de oorlog een blijvende impact heeft op een leven.