Geen producten in de winkelwagen.
Ooggetuigenverhaal: Tiny Geldof
Tiny Geldof was zes jaar oud toen de oorlog uitbrak. Ze woonde in Domburg met haar ouders, oudere zus Leuntje, en haar kleine broertje. Haar eerste herinneringen aan de oorlog waren vol verwondering en onbegrip. Het strand en de duinen, waar haar familie vaak tijd doorbracht vanwege het werk van haar moeder als badvrouw, waren ineens verboden terrein. “Je mocht niet meer in de duinen en op het strand komen. Nou, dat is wat voor de Domburgers,” vertelt Tiny, nog altijd verontwaardigd over de strikte regels van de bezetter.
De Atlantikwall en de winkel
Het gezin Geldof moest zich aanpassen aan de veranderingen. Tiny’s moeder, die haar werk als badvrouw verloor door de oorlog, opende een kruidenierswinkel aan de Heerenstraat. De familie leefde verder zo goed als mogelijk, maar de dreiging van de oorlog werd steeds voelbaarder toen de Duitsers begonnen met de bouw van de Atlantikwall. Bunkers, geschut en prikkeldraad vulden de kust, waardoor het vertrouwde landschap onherkenbaar werd.
Angstige momenten
De oorlog kwam steeds dichterbij, en Tiny herinnert zich een angstig moment toen ze met haar familie plat op de grond lag, verborgen in de boomgaard van een oom terwijl Engelse vliegtuigen overvlogen. “Mijn moeder was ontzettend bang. Of ze een voorgevoel had, dat weet ik niet,” zegt Tiny. Het was een angst die al snel bewaarheid zou worden.
Een noodlottige dag
Op 1 november 1944 werd het gezin zwaar getroffen door de geallieerde bombardementen op de dijken van Walcheren. De bommen waren bedoeld om de Duitsers te verzwakken, maar de gevolgen voor de inwoners waren verwoestend. “Ik zat in de kamer te eten. Mijn moeder stond buiten aan de was, mijn broer speelde in de tuin, en mijn vader en zus stonden achter het huis. Toen hoorde ik ineens een klap,” vertelt Tiny. De kamer schudde, vazen vielen van de kast, en waar haar moeder net nog stond, was nu een grote krater. “Je komt buiten en je moeder is weg…”
Wat Tiny zag, was te gruwelijk om te beschrijven. Het verlies van haar moeder, Tine, is een herinnering die ze 80 jaar later nog steeds met zich meedraagt. Haar vader, in shock, nam de kinderen mee zonder de deur achter zich dicht te doen. Onderweg kwamen ze familie tegen, en ze hoorde haar vader roepen: “Tine is dood, Tine is dood.”
Tiny Geldof
Bekijk hieronder het verhaal van Tiny Geldof, een meisje uit Domburg, dat op zesjarige leeftijd de oorlog meemaakte en haar moeder verloor door een bombardement. Haar dorp werd overspoeld door de dreiging van de Duitse bezetting en de bouw van de Atlantikwall. Ondanks de angst en het verwoestende verlies, bleef Tiny samen met haar familie vechten om te overleven. Haar verhaal is een getuigenis van verlies, veerkracht en de blijvende herinneringen die de oorlog heeft achtergelaten.
